با چنين صورت كه از معني پر است 
سخت بيمعني بود صورتگري... 
▪ سيف فرغاني 

---------------- 


ز جان شيرينتري اي چشمه ي نوش 
سزد گر گيرمت چون جان در آغوش 
○ نظامي 
---------------- 


لبخند معاوضه كن با جان شهريار 
تا من به شوق اين دهم و آن ستانمت 
○ شهريار 
---------------- 

با چنين صورت كه از معني پر است 
سخت بيمعني بود صورتگري... 
▪ سيف فرغاني 

---------------- 


ز جان شيرينتري اي چشمه ي نوش 
سزد گر گيرمت چون جان در آغوش 
○ نظامي 
---------------- 


لبخند معاوضه كن با جان شهريار 
تا من به شوق اين دهم و آن ستانمت 
○ شهريار 
---------------- 


چگونه شاد شود اندرون غمگينم؟ 
به اختيار كه از اختيار بيرون است 
○ حافظ 
---------------- 


به چشمك اين همه مژگان به هم مزن يارا! 
كه اين دو فتنه به هم ميزنند دنيا را 
○ شهريار 
---------------- 


گاهي به نوشخند لبت را اشاره كن 
ما را به هيچ صاحب عمر دوباره كن 
○ فروغي بسطامي 
---------------- 


خيال حوصله بحر ميپزد هيهات 
چه هاست در سر اين قطره محال انديش 
○ حافظ 
---------------- 


عجب عجب كه برون آمدي به پرسش من 
ببين ببين كه چه بيطاقتم ز شيدايي 
○ مولانا 
---------------- 


آرامِ دل غمگين، جز دوست كسي مگزين 
في الجمله همه او بين، زيرا همه او ديدم 
○ فخرالدين عراقي 
---------------- 


منم شرمنده زين ياري كه كردي 
همين باشد وفاداري كه كردي 
○ وحشي بافقي 
---------------- 


بده يك بوسه تا ده واستاني 
از اين به چون بود بازارگاني!؟ 
○ نظامي 
---------------- 


ما را همين بس است كه داريم درد عشق 
مقصود ما ز وصل تو بوس و كنار نيست 
○ عبيد زاكاني 
---------------- 


چندين شكستِ كارِ منِ دلشكسته چيست؟ 
اي هرزه گرد مگر نيست كار دگرت؟ 
○ وحشي بافقي 
---------------- 


مرا هجران گسست از هم، رگ و بند 
مرا شمشير زد گيتي، تو را مشت 
○ پروين اعتصامي 
---------------- 


گفتي تو نه گوشي (!) كه سخن گويمت از عشق 
اي نادره گفتار كجا گوشتر از من؟ 
○ شهريار 
---------------- 


آخرالامر گل كوزه گران خواهي شد 
حاليا فكر سبو كن كه پر از باده كني 
○ حافظ 
---------------- 


جمالش كرد حيرانم، چه ماه است آن نميدانم 
كه چشم از كشف ماهيت، نميبندد تأمل را 
○ اوحدي مراغه اي 
---------------- 


كي توان حق گفت جز زير لحاف 
با تو اي خشم آور آتش سجاف! 
○ مولانا 
---------------- 


دريا و كوه در ره و من خسته و ضعيف 
اي خضر پي خجسته مدد كن به همتم 
○ حافظ 
---------------- 


در راه عشق وسوسه ي اهرمن بسي است 
پيش آي گوش دل به پيام سروش كن 
○ حافظ 
---------------- 


خواهم از گريه دهم خانه به سيلاب امشب 
دوستان را خبر از چشم پرآبم مكنيد 
○ محتشم كاشاني 
---------------- 


مي ميكشيم و خنده ي مستانه ميزنيم 
با اين دو روزه ي عمر چه ها ميكنيم ما 
○ صائب تبريزي 
---------------- 


به حال سعدي بيچاره قهقهه چه زني 
كه چاره در غم تو، هاي هاي ميداند 
○ سعدي 
---------------- 


از هر طرف كه رفتم جز وحشتم نيفزود 
زنهار از اين بيابان وين راه بينهايت 
○ حافظ 
---------------- 


تو را زين پس جز فرشته نخوانم 
ازيرا كه تو آدمي را نماني! 
○ فرخي سيستاني 
---------------- 


آن دگر گفت اي گروه زرپرست 
جمله خاصيت مرا چشم اندرست 
○ مولانا 
---------------- 


مكن از خواب بيدارم خدا را 
كه دارم خلوتي خوش با خيالش 
○ حافظ 
---------------- 


خواب مرگم باد اگر دور از تو خوابم آرزوست 
خون خورم بيچشم مستت گر شرابم آرزوست 
○ اهلي شيرازي 
---------------- 


چون نمايد به تو اين دولت روي 
رو در آن آر و به كس هيچ مگوي 
○ جامي 
---------------- 


نميدانم كه دردم را سبب چيست؟ 
همي دانم كه درمانم تويي بس 
○ اوحدي مراغه اي 
---------------- 


گر بدي گفت حسودي و رفيقي رنجيد 
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نكنيم 
○ حافظ 
---------------- 


ما شبي دست برآريم و دعايي بكنيم 
غم هجران تو را چاره ز جايي بكنيم 
○ حافظ 
---------------- 


آه از راه محبت كه چه بي پايان است 
با دو منزل كه يكي وصل و يكي هجران است 
○ صيدي 
---------------- 


مرا صائب به فکر کار عشق انداخت بيکاري 
عجب كاري براي مردم بيكار پيدا شد! 
○ صائب تبريزي 
---------------- 


رو مسخرگي پيشه كن و مطربي آموز 
تا داد خود از كهتر و مهتر بستاني 
○ انوري 
---------------- 


گر به خشم است و گر به عين رضا 
نگهي باز كن كه منتظريم 
○ سعدي 
---------------- 


من مريض درد عصيانم كه درمانم تويي 
دردمند اينچنين محتاج درمان شماست! 
○ محتشم كاشاني 
---------------- 


من چون نزنم دست كه پابند مني 
چون پاي نكوبم كه توئي دستزنان 
○ مولانا 
---------------- 


حباب وار براندازم از روي نشاط كلاه 
اگر ز روي تو عكسي به جام ما افتد 
○ حافظ 
---------------- 


مرا كه سِحر سخن در جهان همه رفته است 
ز سِحر چشم تو بيچاره مانده ام مسحور 
○ سعدي 
---------------- 


اين بدان گفتم كه تا هر بي فروغ 
كم زند در عشق ما لاف دروغ 
○ عطار 
---------------- 


مجلس تمام گشت و به پايان رسيد عمر 
ما همچنان در اول وصف تو مانده ايم 
○ حافظ 
---------------- 


اي غايب از نظر به خدا ميسپارمت 
جانم بسوختي و به دل دوست دارمت 
○ حافظ