بر فراز برج های دبی

بر فراز برج های دبی

دبی یا دوبی یکی ازامیرنشین‌های هفت‌گانه امارات متحده عربی است. دبی بیشترین جمعیت را در میان این هفت امارت دارد و دومین امارت بزرگ آن، و با تنها ۵ درصد از مجموع وسعت خاک امارات عربی متحده (۴٬۱۱۴ km²) بعد از بزرگترین امارت ابوظبی (۶۷٬۳۴۰ کیلومتر مربع) با بیش از ۸۵ درصد از کل مساحت امارات متحده عربی می‌باشد. امیرنشین دبی در جنوب کشور ایران و در حاشیه خلیج فارس قرار دارد و جزئی از کشور امارات متحده عربی است. بسیاری از مردم ایران برای تجارت و تفریح به دبی سفر می‌کنند.

دبی از دیگر امارت‌های امارات متحده عربی متمایز می‌باشد از این لحاظ که درآمد نفت آن تنها ۶٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و اکثر درآمد امارت دبی از منطقه آزاد جبل علی، فروش ملک به اتباع خارجی در مناطق آزاد، اعطای اقامت، صدور مجدد کالا، ترانزیت مسافر و کالا و همچنین قسمت بزرگی نیز از گردشگری و دیگر خدمات مالی و تجاری تشکیل می‌گردد. تأسیسات و پیشرفتهای زیاد در صنایع و فعالیتهای مختلف در دبی باعث شده تا توجهات جهانی را در تمام زمینه‌ها و پروژه‌ها جلب کند، از جمله رویدادهای ورزشی و همایش‌ها.


نام

وجه تسمیه و اصل نام « دبی » از دو حرف (د) و (با) تشکیل شده، یعنی (دبا) « دُبا » نام نوعی ملخ کوچک است قبل از اینکه بال در آورد، این نوع ملخ در زمان گذشته در این منطقه وجود داشته، به همین جهت نام منطقه را (دُبا) گذاشته بودند که به مرور زمان به (دبی) تبدیل شده‌است. مدتی هم این شهر «الوصل» نامیده می‌شد.

در فارسی برخی به‌نادرست و به خاطر آوانویسی از روی زبان‌های اروپایی نام این شهر را «دوبی» نوشته‌اند.


تاریخچهٔ دبی

دبی تا قبل از سال ۱۸۳۳ میلادی دهکده ای از توابع مشایخ ابوظبی بوده‌است، در سال ۱۸۳۳ شیخ مکتوم بن بطی آل مکتوم به همراه ۸۰۰ نفر از خویشاوندان و وابستگان وهمراهان خود، از امارت ابوظبی به این دهکده می‌کوچند واز آن تاریخ دوران حکمرانی قبیلهٔ آل مکتوم، وتأسیس امارت دبی آغاز می‌شود. قبل از این تاریخ دبی یک روستای کوچک بیش نبود وهیچ امتیازی از سایر روستاهای اطراف خود نداشته بود.

فرمانروایان آل مکتوم حکام امارت دبی

زنجیره مستقیم فرمانروایان آل مکتوم ومؤسسین امارت دبی عبارتند از:



•مکتوم بن بطی آل مکتوم (۱۸۳۳- ۱۸۵۲)
•سعید بن بطی آل مکتوم (۱۸۵۲- ۱۸۵۹)
•حشر بن مکتوم آل مکتوم (۱۸۵۹- ۱۸۸۶)
•راشد بن مکتوم آل مکتوم (۱۸۸۶- ۱۸۹۴)
•مکتوم بن حشر آل مکتوم (۱۸۹۴ - ۱۹۰۶)
•بطی بن سهیل آل مکتوم (۱۹۰۶- ۱۹۱۲)
•سعید بن مکتوم آل مکتوم (۱۹۱۲ - ۱۹۲۹)
•راشد بن سعید آل مکتوم (۱۹۵۸- ۱۹۹۰)
•مکتوم بن راشد آل مکتوم (۱۹۹۰ - ۲۰۰۶)
•محمد بن راشد آل مکتوم (۲۰۰۶ – تا امروز)

امارت دبی به صورت پیشرفته در طی سی و پنج سال گذشته و با تلاش شیخ راشد بن سعید آل مکتوم شکل گرفت. در طی این سالیان دبی به صورت یک مرکز داد و ستد برای ایران و هند و اینک به صورت پل ارتباطی داد و ستد در میان آفریقا و آسیای شرقی میانه در آمده‌است.

تا سال 1800 تغيير خاصی در دبی بوجود نيامد تا اينکه شيخ مکتوم بن حشر آل مکتوم، حاکم وقت، معافيتهای مالياتی را برای تجار خارجی وضع نمود و اين باعث گرديد تا تجار زيادی محل تجارت خود را از ايران و منطقه شارجه به دبی منتقل نمايند. بعدها انگليس يک خط کشتيرانی بين دبی و هند و ساير بنادر مهم منطقه برقرار نمود.
دورنگری و روشنفکری حاکمان وقت باعث گرديد تا تجار ايرانی و هندی زير بنای توسعه دبی را بعنوان مهمترين بازار تجاری منطقه فراهم نمايند. شيخ راشد بن سعيد آل مکتوم، پدر حاکم فعلی دبی، کمک شايانی به رشد اين شهر نمود و زمينه را برای جذب هر چه بيشتر تجار فراهم نمود. دبی به صورت يک مرکز تجاری مهم بخصوص در زمينه صادرات مجدد در آمد. دبی و ساير امارتها در سال 1892 در قيموميت انگليس قرار گرفتند. انگليس اين منطقه را بسيار مهم می دانست و تلاش می نمود تا جلو نفوذ ساير قدرت های وقت مانند روسيه و فرانسه را در اين نقطه از جهان بگيرد. بالاخره در سال 1968، انگليس خروج خود را از اين منطقه آغاز نمود و سعی نمود تا يک کشور واحد شامل بحرين، قطر و ساير قبايل منطقه تشکيل دهد اما اين طرح با جدا شدن بحرين و قطر و تشکيل اين دو کشور منتفی شد. ولی ساير امارتها در سال 1971 به يکديگر ملحق شده و کشور امارات متحده عربی را بوجود آوردند.
دبی و دیره، بنادر مهمی برای تولیدکنندگان غربی است. بیشتر مراکز مالی و بانکها در منطقه بندری می‌باشد. دبی اهمیتش را به عنوان یک مسیر تجاری در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به دست آورد. شهر دبی تجارت آزاد طلا دارد. بندر جبل علی در دهه ۱۹۷۰ ساخته شده و بزرگ‌ترین بندر دست‌ساز بشر در جهان است. اما دبی به صورت فزاینده‌ای در حال پیشرفت به عنوان مرکزی برای صنایع خدماتی از قبیل فناوری اطلاعات و سرمایه گذاری می‌باشد. خطوط حمل و نقل توسط هواپیمایی امارات تقویت شده و در سال ۲۰۰۶ حدود ۲۸ میلیون مسافر را جا به جا کرده‌است. همچنین در دبی مناطق آزاد برای صنایع بخصوص وجود دارد از قبیل شهر اینترنتی دبی و شهر رسانهٔ دبی، که با یک فیلتر محدود شده و برخی سایتها و سایتهای اسراییلی بسته ‌است و فرستادن صدا در اینترنت غیرقانونی است. البته در مناطقی مثل TECOM (Dubai Technology, Electronic, Commerce & Media Free zone Authority) این سایتها بسته نیستند.


پیش زمینه

خور دبی شهر دبی را به ۲ بخش دیره و بر دبی تقسیم کرده. دو پل به نام‌های قرهود و آل مکتوم که از روی خور و یک تونل به نام نفق الشندقه که از زیر آب می‌گذرد این ۲ قسمت را به هم مربوط می‌کنند.(دیره در شرق (راست)و بر دبی در غرب (چپ) قرار دارند)(توضیح:طبق نقشه جغرافیایی دیره در شمال و بر دبی در جنوب دبی قرار گرفته‌است، به احتمال قوی نگارنده این مطلب حین نگارش برروی یکی از پلهای مذکور و رو به دریا ایستاده بوده) دیره محلی بازاری، سنتی و قدیمی و کارگری است. اما بخش بر دبی محلی است که مسئولین دبی قصد دارند از آن شهری مدرن با بافت مدرن درست کنند. خیابان شیخ زاید با ساختمان‌های مجلل و بلند، پایین شهر جدید دبی شده‌است و بزرگ‌ترین برج دنیا را در خود جای داده‌است. بالای شهر دبی، ساحل کناری جمیرا خواهد بود با انواع ویلاهای مجلل چندین ملیون دلاری و پالم‌هایی که در دل خلیج فارس پی ریزی و بنا شده. حدود ۵۰ درصد سرمایهٔ وارد شده در سالهای اخیر به دبی از طریق بخش املاک بوده، به طوری که متقاضیان با خرید خانه‌ها و آپارتمان‌ها به صورت هوایی و ۹۹ ساله، صاحب امتیاز اقامت خواهند شد. قبلا اختیار خانه بدون اجاره کردن آن برای بیگانه‌تباران امکان‌پذیر نبود.


ساخت و ساز

ساخت و ساز در دبی خیلی سریعتر از کشورهای غربی پیش می‌رود و علتش اینست که نیروی کار ارزانی از آسیا در اختیار گرفته. یکی از مهم‌ترین علل پیشرفت در ساخت و ساز اینست که دبی در حال متنوع ساختن اقتصادش است. در واقع دبی نمی‌خواهد به درآمد نفت که تصور می‌شود تا سال ۲۰۱5 تمام شود، تکیه کند.از جمله اقداماتی که دبی را برجسته کرده به ساخت بلندترین برج جهان با828 متر ارتفاع وساخت جزایر مصنوعی world و palm میتوان اشاره کرد.

بر فراز برج های دبی

خب، دیدید؟

هدف من از ارسال این ایمیل تشویق افراد برای سفر به دبی نیست. شما را به خدا فردا نیایید ایمیل بزنید که ای آریایی ، ای پارسی زبان چرا تبلیغ سفر به جایی را می کنید که "خلیج فارس" را دارند به نام خود می زنند. هدف این است که ببینید امکانپذیر است، یک بیابان در عرض تنها چند سال با مدیریت درست از یک دهکده کوچک خشک تبدیل به یکی از پر گردشگرترین شهرهای جهان و قطب مهمی در عرصه اقتصاد جهان شود. ببینید با پولهای من و شما به کجا رسیده اند. امیدوارم روزی برسد که ایران ما با اینهمه پتانسیل طبیعی و مردم خونگرم و مهاندوست شاهد ورود گردشگران و سرمایه گذاران از اقصی نقاط جهان باشد.